Pod koniec lat dwudziestych XX wieku patogen zaczął zabijać trawy morskie w nadmorskich zatokach Wirginii. Wykończył ich huragan z 1933 roku. Przez ponad pół wieku dno zatoki było błotniste i jałowe. Zniknęły ryby, skorupiaki, mięczaki i inne stworzenia zamieszkujące zdrowe łąki traw morskich. Przemysł przegrzebków upadł. Zdrowie rafy.
Dziś trawy morskie ponownie kwitną, wspierając czystą wodę i zdrowe łowiska, dzięki projektowi odbudowy prowadzonemu przez ekologów finansowanych przez amerykańską National Science Foundation na stanowisku Virginia Coast Reserve Long-Term Ecological Research. Naukowcy twierdzą, że reintrodukcja trawy morskiej w zatokach przybrzeżnych Wirginii okazała się jednym z największych sukcesów w odbudowie mórz.
Opublikowali swoje odkrycia w Science Advances.
W ciągu ostatnich 21 lat naukowcy z University of Virginia i innych instytucji rozsiewali ponad 70 milionów nasion trawy morskiej w czterech wcześniej jałowych lagunach nadmorskich, pobudzając rozmnażanie się podwodnych łąk, które do tej pory urosły do prawie 9 000 akrów. Jest to największe siedlisko trawy morskiej między Karoliną Północną a cieśniną Long Island i największe na świecie przedsięwzięcie związane z odtwarzaniem trawy morskiej.
Długofalowe badania pokazują, że sukces projektu odtwarzania trawy morskiej polega na poprawie jakości wody, zwiększeniu liczebności ryb i skorupiaków, co jest ważne dla złagodzenia ocieplenia klimatu, wychwytywaniu węgla z wody, atmosfery i przechowywaniu go w rozległe systemy korzeniowe traw i osadów poniżej.
Rośliny morskie wykorzystują do wzrostu dwutlenek węgla w procesie fotosyntezy i wychwytują unoszące się w wodzie cząsteczki bogate w węgiel. Węgiel może pozostać zakopany przez tysiące lat.
„Te systemy trawy morskiej mają wartość handlową i rekreacyjną oraz wpływają na stabilność ekosystemów” – mówi Francisco (Paco) Moore, dyrektor programowy w Wydziale Biologii Środowiskowej NSF. „Chociaż jest to wciąż krucha historia sukcesu, jest ona wynikiem długoterminowej inwestycji w rozwijanie podstawowej wiedzy na temat ekosystemów trawy morskiej”.